ΒΛΑΧΕΡΝΑΙ. Βυζαντινή συνοικία όπου χτίστηκε η εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών το 450 μ.Χ. από την αυτοκράτειρα Πουλχερία. Επεκτάθηκε από τον Λέοντα Ι' και ανακαινίστηκε από τον Ιουστινιανό Ι'. Κάηκε το 1434. Στη θέση της χτίστηκε μια μικρή εκκλησία το 1867. Στην ίδια περιοχή χτίστηκε από τους Κομνηνούς το ομώνυμο παλάτι. Από το σύμπλεγμα του παλατιού σήμερα απομένει το παλάτι του Πορφυρογέννητου (Τεκφούρ Σαράι) και η φυλακή του Ανεμά.

"Πλησιάζοντας στο τέλος του προσκυνήματός μας από την Προποντίδα στον Κεράτιο, φτάσαμε στο ανάκτορο των Βλαχερνών που συνδέεται με εγκάρσια τείχη με το Τείχος του Μανουήλ Κομνηνού. Εδώ αντικρίσαμε και πάλι ένα όμορφο θέαμα, καθώς κοιτάζαμε από τον ψηλότερο πύργο, μέσα από την καθάρια ατμόσφαιρα, προς τον  κεράτιο, έχοντας μία πλήρη άποψη των Τειχών του Ηρακλείου, που έχουν κατασκευαστεί το 629 και συνδέουν το Κάστρο του Ανεμά με την υλόπορτα. Στα πλευρά του βρίσκονται τρεις εξάγωνοι πύργοι που θεωρούνται γενικά ως τα καλύτερα δείγματα οχύρωσης. Πολύ σπάνια επιτρέπεται στους περιηγητές να επισκέπτονται το ανάκτορο των Βλαχερνών και το ανάκτορο του Πορφυρογέννητου,, που ονομαζεται κοινώς Τεκφούρ Σαράι (Ανάκτορο του Ηγεμόνα). Σ' αυτά τα ανάκτορα διέμεναν οι Έλληνες αυτοκράτορες τον καιρο της παρακμής της αυτοκρατορίας.  Συνήθως φρουροί απαγορεύουν την προσέγγιση στο σημείο αυτό, φωνάζοντας "Γιασάκ!Γιασάκ!" (απαγορεύεται!), αλλά οι επίσημοι οδηγοί που μας συνόδευαν μας εξασφάλισαν άδεια εισόδου. Ωστόσο οι άντρες που μας συνόδευαν δεν κατάφεραν να εισέλθουν και εμείς τα κορίτσια παραδοθήκαμε στη φροντίδα μιας γηραιάς Τουρκάλας, η οποία ανέλαβε να μας ξεναγήσει στο ανάκτορο. 

     Το μέρος ήταν πολύ ανατριχιαστικό και όταν η οδηγός μας, που είχε άγρια όψη, μας οδήγησε μέσα από μια τρύπα στο έδαφος σε ένα σκοτεινό πέρασμα σε απότομη κατηφόρα, η καρδιά μου σφίχτηκε από τον τρόμο. Υπό το φως ενός πυρσού οδηγηθήκαμε στη σκοτεινή υπόγεια φυλακή που συνδέεται με το ανάκτορο του σουλτάνου. Η φυλακή αυτή είναι γνωστή ως Φυλακή του Ανεμά, ο οποίος ήταν αναμειγμένος   σε συνωμοσία κατά του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού....

     Μέσα από τις τρύπες των τοίχων βλέπαμε τη γαλάζια θάλασσα ώσπου φτάσαμε σε μια μεγάλη καταπακτή. Η συνοδός μας σήκωσε το σκέπασμά της και μας έδειξε την απαίσια σήραγγα μέσω της οποίας τα πτώματα των κρατουμένων ρίχνονταν στη φυλακή. Με ανακούφιση εγκαταλείψαμε τα υπόγεια και ανεβήκαμε στο παλάτι, αλλά το βρήκαμε εξίσου πένθιμο. οι ερειπιώδεις αίθουσες, οι σκονισμένοι και καταρρέοντες τοίχοι και οι σάπιες σανίδες των δαπέδων το καθιστουσαν κάθε άλλο παρά ασφαλές."

                                                                                 Ντορίνα Κλίφτον Νιβ, 26 χρόνια στην Κωνσταντινούπολη(1881-1907)